Davna 1609. godina označena je za prelomnu godine u svetu astronomije, odnosno godinu početka moderne astronomije. Te godine je Galileo Galilej uperio svoj telekop u nebo i video ono što niko pre njega nije. Ne vrti se sve oko Zemlje, već se i neka druga nebeska tela okreću oko nečega što nije Zemlja.

Posmatrao je kako se Jupiterovi sateliti okreću oko Jupitera. Najveći sateliti ovog gasnog džina su nazvani po Galileju: Galilejevi sateliti, a to su: Ganimed, Kalisto, Evropa i Io.

Takođe je posmatrao Mesec i video planine na njemu, zaključio da Venera ima mene baš kao Mesec, video da se Mlečni Put sastoji od zvezda…

Zbog toga je i 2009. godina proglešena godinom astronomije i to 400 godina nakon Galilejevog otkrića, jednog od najvažnijih otkrića u istoriji astronomije.

Međutim, pošto je zbog svog otkrića zastupao Kopernikovo učenje, teološki savetnici inkvizicije su mu zabranili da zastupa stav o Suncu kao centru, a na današnji dan (22. juna 1633. godine) crkva je prisilila Galileja da se javno odrekne svojih otkrića i da porekne sve do tada otkriveno. On je to morao da uradi i sačuva svoj život i do kraja života je osuđen na neku vrstu kućnog pritvora u Firenci gde je otao do kraja života. Međutim, do smrti se bavio naučnim radom.

Na osnovu rada i žrtvovanja Galileja, Kopernika i mnogih drugih astronoma tog vremena u borbi za istinu, mi danas znamo mnogo o astronomiji i svakakog dana saznamo nešto novo.

I danas postoje slična negodovanja, ali zaslugom starih naučnika nemoguće je danas zaustaviti razvoj nauke. Odnosno, žrtvovanjem starih astronoma mi danas uživamo u slobodnom svetu astronomije.