Ovogodišnji dobitnici Nobelove nagrade za fiziku su astrofizičari James Peebles, Michael Mayor i Didier Queloz. Nagrada će biti dodeljena za dva različita otkrića i to tako da će James Peebles dobiti polovinu nagrade, dok će drugu polovinu podeliti Michael Mayor i Didier Queloz.

Teorijski rad Jamesa Peeblesa je trajao dvadeset godina i omogućio je bolje razumevanje evolucije svemira od Velikog praska do danas i to zahvaljujući kosmičkom pozadinskom zračenju.

Kosmičko pozadinsko zračenje je toplotno mikrotalasno zračenje koje krenulo na svoj put oko 380 000 nakon Velikog praska. Satelit COBE koji je lansiran 1989. godine potvrdio je postojanje ovog zračenja, dok je detaljnije merenje urađeno 2001. godine pomoću satelita WMAP.

Kosmičko pozadinsko zračenje je otkriveno 1964. godine sasvim slučajno dok su dva naučnika Arno A. Penzias i Robert W. Wilson radili u Holmdelu u Americi za kompaniju Bell. Radili su sa velikom radio antenom da bi uhvatili radiosignale sa određenih satelita (ne sećam se imena satelita). Njihov rad je ometao slab šum za koji su oni mislili da potiče iz različitih izvora, pa i od izmeta golubova na samoj anteni. Kada su eliminisali sve moguće izvore šum je i dalje bio prisutan. Na koju god stranu okrenuli antenu ona je registrovala isti šum. Za svoje otkriće su 1978. godine dobili Nobelovu nagradu.

Ideja o postojanju kosmičkog pozadinskog zračenja potiče od Džordža Gamova koji ga je predvideo, tako da u trenutku otkrića zračenja nije prvi put svet čuo za njega.

Kosmičko pozadinsko zračenje je krenulo na svoj put 380 000 godina nakon Velikog praska kada se svemir ohladio na oko 3000 K da bi danas temperatura ovog zračenja bila 2,7 K. Fotoni ovog zračenja su najstariji koje registrujemo.

Proučavajući kosmičko pozadinsko zračenje James Peebles došao je do njegovog poznatog dijagrama kosmosa u obliku zvona i došao do zaključka da se on sastoji od 5% vidljive materije, odnosno obične materije, zatim 26% tamne materije i 69% tamne energije…iako se još uvek o pravoj prirodi tamne energije i materije veoma malo zna.

Astrofizičar Didier Queloz je sa svojim mentorom Michael Mayorom analizirao zvezdu 51 Pegasi u sazvežđu Pegaz i 6. oktobra 1995. godine otkrili prvu planetu van Sunčevog sistema koja sada nosi službeno ime 51 Pegasi. Nakon ovog otkrića otkriveno je preko 4000 vansolarnih planeta do danas.

Nakon otkrića vansolarnih planeta 2017. godine je otkriven i satelit vansolarne planete.

Već dugo vremena se očekivala Nobelova nagrada za ova otkrića i sada su dodeljena iste godine.

Ovo je veoma važno otkriće koje postavlja Zemlju na pravo mesto u svemiru i pokazuje naše mesto u njemu.